NIRE IPUINA 2

Bizitzaren mirari bat

Bazen behin Leire izena zuen neska bat. Egun batean, Leire gerriko bat erostera joan zen. Dendatik ateratzean, gerrikoa jantzi eta euria hasi zuen. Tximista batek bere ondoan zegoen zuhaitz bati jo zion eta zuhaitzak su hartu zuen. Ke horretatik itzal bat agertu zen. Sorgin bat zen! (baina ez sorgin ona, gaiztoa baizik!) Sorginak honela esan zion:

-Gerriko polita! Baina JAJAJA ni sorgin gaiztoa naiz eta sorginkeria bat botako dizut:

``Infernuko izpiritu guztiak, zatozte nigana! Ez askatu neska hau inoiz! Bakarrik benetako maitasunak askatuko du neska hau infernutik! ´´

Eta sorginak alde egin zuen hegan.

  

Bat-batean, Leire biraka hasi zen eta ezin izan zen gelditu. Herriak eta hiriak pasa zituen, biraka, ea noiz aurkituko zuen benetako maitasuna.

Egun batean Iruñeko kale pobre batetik pasatzen ari zela (biraka noski) bere adineko mutil bat ikusi zuen (oso goapoa ez badizuet esan) eta hauxe eskatu zion:

-Kaixo! Lagundu ahal nauzu? Ezin naiz gelditu!

-Bai noski! Zer egin behar dut?

-Gerriko hau kendu! Mesedez!

Esan eta egin. Kendu egin zion! Azkenean Leire libre zegoen eta benetako maitasuna aurkitua zuen!

Eta ez pentsa ez! Mutil hori ez zen printze bihurtu ez, printzesen ipuinetan bezala! Baina hala ere...

 EGIA ALA GEZURRA?

BEGI BIEN ARTEAN SUDURRA